Derinleşen ekonomik kriz hayatı olumsuz etkilemeye devam ederken özellikle emlak sektöründe yaşanan dalgalanma barınma krizine neden oluyor. 4-5 kat artan fiyatlar kiracıları mağduriyete sürüklüyor. Bu ailelerden biri de 6 Şubat depremlerinin ardından Osmaniye’den İzmir’e göç eden Öz Ailesi… Depremde yaşadığı ev hasar almasa da çalıştığı işyeri kapandığı için işsiz kalan Metin Öz, eşi Nalan ve çocukları Duanur ve Hüseyin’le İzmir’in yolunu tutmuş. Nalan, Torbalılı bir ailenin kızı.
ÖNCE EVSİZLİK, ARDINDAN DA İŞSİZLİK
Ailesinin eşini istememesi nedeniyle Torbalı’ya gelemeyen Nalan eşiyle bir süre sokaklarda kaldıktan sonra, Konak-Gültepe’de bir eve yerleşmişler ve Metin bir tüp bayisinde asgari ücretle işe başlamış. Ancak ev sahiplerinin kirayı bir anda 8 bin TL’ye çıkarması Öz Ailesi’ni sokaklara sürüklemiş. Ev sahibi kira artışını karşılamayacağını dile getiren Öz Ailesi’nin eşyalarını sokağa atmış. Metin Öz, ertesinde de işten de çıkarılmış.
SOĞUK VE YAĞIŞLI HAVAYA RAĞMEN
Yüksek kiralardan dolayı yeni bir kiralık ev tutamayan Metin Öz ve Nalan Öz iki çocuğu ile birlikte soğuk ve yağışlı havalara rağmen bir buçuk aydır sokaklarda yaşadıklarını dile getiriyor.
ÇOCUKLAR SÜREKLİ HASTA
Otogarda ve parklarda sabahlayan Öz Ailesi son olarak Konak’ta bir hastaneye sığındı. Hayırseverlerin yardımı ve polislerin yardımları ile karınlarını doyurduklarını dile getiren Metin Öz, iki çocuğunun sürekli hastalıklarla boğuştuğunu belirtti.
DRAMIN PERDE ARKASI: ÇOCUK YAŞTA EVLİLİK
Anne Nalan Öz’ün ailesi Torbalı’da olmasına rağmen damatlarını istemedikleri için onların da yanına gidemiyor. Sadece çocukların durumuna acıdıkları için çocukları evlerine almışlar. Öz Ailesi’nin dramının ardında çocuk yaşta evlilik de bulunuyor. 19 yaşındaki Anne Nalan Öz ilk çocuğunu 15 yaşında kucağına almış.
‘TEK İSTEDİĞİMİZ BAŞIMIZI SOKACAK EV’
Metin Öz ise sadece başlarını sokacak bir eve girmeleri noktasında yardım istiyor. Baktıkları bir oda evlerin ise kiralarının 4 bin liradan başladığını dile getiren Öz “Osmaniye’de engelli ailemin yanında kalıyorduk, kardeşlerimle beraber. Ancak deprem sonrasında işsiz kaldığım ve İzmir’i de bildiğimiz için İzmir’e geldik. Bizden depremzede olduğumuza dair bir kağıt istediler ama bizim öyle bir kağıttan da haberimiz yok. Cahilliğimizden dolayı evrak verildiğini de bilmiyorduk. O kağıt olmadığı için yardım da alamadık. Bütün eşyalarımız dışarıda telef oldu. Soğukta dışarıda kalmak çok zor oluyor. Çoğunlukta otogarda kaldık. Açlığımız oluyor. Onu da ya insanlar yardım ediyor ya da büfelerden yardım istiyoruz, kalan yemekleri veriyorlar. Eşim de beni yalnız bırakmamak için kadın sığınma evlerine gitmek istemiyor. Duş alamaya alamaya vücudumda yaralar oluştu. Tek istediğimiz başımızı sokabilecek bir ev. Ben çalışarak geçimimizi sağlarım” dedi.
