Torbalı’da öyle bir anne ve baba var ki tam bir fedakarlık örneği sorguluyor. Anne ve babaların çocuklarını yurt kapılarına bıraktığı son zamanlarda iç ısıtan bir hikaye gün yüzüne çıktı. Atatürk Mahallesi’nde yaşayan 81 yaşlarındaki Mehmet Emin ve Zülfiye Yaşar çiftinin 7 çocuğundan 3’üncüsü olan Abdürrezzak Yaşar, Diyarbakır’ın Çermik ilçesinde 37 yıl önce doğdu. Doğuştan gelişim ve zeka geriliği teşhisi konulan Abdürrezzak Yaşar’ın tedavisi için yeterince paraları olmadığı için kaderlerine boyun eğen Yaşar çifti, tam 37 yıldır bir bebeğe sahip gibi.
‘BİR GÜN ÖLÜRSEM ÇOCUĞUM NE OLACAK’ KORKUSU
Hiçbir ihtiyacını kendi gideremeyen 37 yaşındaki Abdürrezzak , ne konuşabiliyor ne yürüyebiliyor ne de doğrulabiliyor. Ağır mental retardasyon, cücelik ve gelişim geriliği tanıları bulunan Abdürrezzak 60 santimetre boyunda. 30 kilo civarında olan evlatlarına tek başlarına bakan yaşlı aile, kendileri bakıma muhtaçken çocuklarına bakıyorlar. En büyük korkuları bir gün evlatlarına bakmayacak kadar elden ayaktan düşmek olan anne ve baba, her gün çocuklarını gezdiriyor. Bir bebek gibi 37 yıldır çocuğunun altını bağladığını, elleriyle onu beslediğini ifade eden anne Zülfiye Yaşar, “Bir gün ölürsem çocuğum ne olacak korkusu aklımdan çıkmıyor” dedi.
ENGELLİ MAAŞIYLA GEÇİNİYORLAR
22 yıl önce Torbalı’ya geldiklerini ifade eden 81 yaşındaki baba Mehmet Emin Yaşar, “Doğumdan sonra gelişim geriliğini fark ettik. Doktora götürdüğümüzde ‘Paranız varsa hastaneleri gezin, yoksa yapacak bir şeyiniz yok’ dedi. 22 yıl önce Torbalı’ya taşındık burada da götürdüğümüz hastaneler bir şey yapmadı. Abdürrezzak bir bebek gibi hala. Allah böyle bir durumu kimseye yaşatmasın. Engelli maaşıyla çocuğumuza bakıyoruz. Durumumuz pek iyi değil ama ona yetmeye çalışıyoruz” ifadelerini kullandı. Atatürk Mahallesi Muhtarı Remzi Avcı ise, “Böyle bir anne baba tarihte yoktur. Kendileri bakıma muhtaçken, hala çocuklarına bakmak için mücadele veriyorlar" ifadeşerini kullandı. İbrahim DANIŞ
